Zobacz, czy wydatki związane z zawartą umową o świadczenie usług zarządzania można zaliczyć do kosztów

Wydatki związane z zawartą umową o świadczenie usług zarządzania, przykładowo wynajęcie biura dla prezesa czy zwrot kosztów podróży i zakwaterowania, spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych. Podobnie będzie z używaniem samochodu służbowego do celów prywatnych. Jednak w tym przypadku trzeba pamiętać o limicie – takie wnioski płyną z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB1-3.4010.142.2017.1.MST

Spółka zamierza podpisać umowę o świadczenie usług zarządzania ze swoim jedynym członkiem zarządu, prezesem. Przedsiębiorstwo zobowiązało się dostarczyć na własny koszt zasoby niezbędne do realizacji umowy, tj. pomieszczenie biurowe wraz z wyposażeniem, samochód, telefon komórkowy i komputer przenośny. Wątpliwości dotyczyły tego, czy poniesione wydatki będą stanowić koszt podatkowy. Przedsiębiorstwo twierdziło, że tak. To samo dotyczy również kwot stanowiących zwrot z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych. Spółka zwróciła jednak uwagę na ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem spółki, że ww. wydatki (przy uwzględnieniu ograniczeń dotyczących zwrotu kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych) będą stanowić koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Więcej na ten temat w komentarzu Kamila Grzywki,adwokata w warszawskim biurze międzynarodowej kancelarii prawnej Allen & Overy.

Kamil Grzywka

Adwokat w warszawskim biurze międzynarodowej kancelarii prawnej Allen & Overy

Stanowisko dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest jak najbardziej prawidłowe i korzystne dla podatnika. Oczywiste jest to, że wymienione we wniosku o interpretację indywidualną koszty ponoszone przez spółkę stanowią koszty uzyskania przez nią przychodu i jako takie powinny zostać rozliczone przez spółkę.

Powyższa interpretacja wpisuje się w trend podobnych stanowisk organów skarbowych, który rozstrzyga wątpliwości podatników na ich korzyść. W podobnej sprawie dyrektor KIS wypowiedział się również 26 czerwca 2017 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.69.2017.2.BJ), gdzie również przyznał rację podatnikowi, który skierował do organu bliźniaczo podobne pytania jak w omawianej sprawie.

Istotne jest również, że opis stanu faktycznego w przedmiotowej interpretacji jest bardzo szeroki i szczegółowy, a tym samym większa liczba podatników w podobnych sytuacjach może czerpać z niego wiedzę i powielać sposób interpretacji przepisów i ich zastosowanie. Oczywiście interpretacja indywidualna chroni tylko wnioskodawcę, jednak nie zmienia to faktu, że wielu podatników, interpretując swoją sytuację podatkową, zapoznaje się z interpretacjami wydanymi w podobnych do swojego stanach faktycznych i sugeruje się rozstrzygnięciami, jakie do tej pory zapadły. Z tego względu powyższa interpretacja ma bardzo użyteczny charakter i z pewnością będzie stanowić ważne źródło informacji dla innych podmiotów.

Interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 lipca 2017 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.142.2017.1.MST